(1882–1961), lekarz. Był bratem Heleny Janty-Połczyńskiej, matki Aleksandra. Brał udział w kampanii wrześniowej, następnie przedostał się do Francji, a później do Anglii. Przyczynił się do założenia Polskiego Wydziału Lekarskiego na Uniwersytecie w Edynburgu i w latach 1941–1945 był jego pierwszym dziekanem. Po zakończeniu wojny stanął na czele Katedry Chirurgii oraz kierował Szpitalem Polskim im. I. Paderewskiego. W 1946 r., przyjeżdżając z wizytą do Polski, przywiózł zmotoryzowaną pracownię rentgenowską jako dar Polonii amerykańskiej. Rok później przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, zamieszkał w Margarethville w hrabstwie Delaware, gdzie prowadził praktykę lekarską i był konsultantem w zakresie chirurgii w St. Clare’s Hospital.