(1872–1944), krytyk, publicysta, tłumacz, poeta (zob. PSB t. 26). W młodości deklarował się jako ateista i socjalista, pod wpływem Rudolfa Starzewskiego, redaktora konserwatywnego „Czasu”, przeszedł na pozycje konserwatywne i nacjonalistyczne. Po 1918 r. współpracował z prasą endecką, ostro atakował skamandrytów, zarzucając im powiązania żydowsko-masońskie. W swych tekstach był stronniczy i agresywny.