Instytucja powstała w 1947 r. przy udziale Bolesława Wierzbiańskiego, który został jej pierwszym prezesem. Organizacja zrzeszała ok. 1500 dziennikarzy z 15 krajów zza żelaznej kurtyny, którzy zyskali status doradczy w Radzie Społeczno-Gospodarczej ONZ, co dawało im możliwość wystąpień na forum ONZ i szerszego oddziaływania, m.in. protestów przeciw gwałceniu wolności słowa i braku wolności prasy w państwach satelickich Związku Sowieckiego.