(1890-1957), powieściopisarka, nowelistka, publicystka. W 1919 r. wraz z mężem Leonem przeprowadziła się do Warszawy. Podczas wojny przyjechała do Lwowa. W nocy z 23 na 24 I 1940 r. została aresztowana we Lwowie przez NKWD i przebywała kolejno w więzieniach na Zamarstynowie i w Horodyni. Wyrok wydany w jej sprawie przez Kolegium Specjalne NKWD – 8 lat łagru – zapadł 1 III 1941 r. Została zwolniona na mocy układu Sikorski-Majski z 30 VII 1941 r. Wstąpiła do Pomocniczej Służby Kobiet. Ewakuowała się z wojskiem na Bliski Wschód i przeszła szlak bojowy pod dowództwem gen. Władysława Andersa. Po wojnie zatrzymała się w Rzymie, w 1947 r. zamieszkała na stałe w Londynie, gdzie prowadziła aktywną działalność organizacyjną i literacką. Wydała m.in. tom opowiadań Kazachstańskie noce (1958) oraz cykl wspomnień z pobytu w więzieniu opublikowany w londyńskich „Wiadomościach” w 1947 i 1948 r.