(1876-1946), historyk prawa, profesor i rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1902 wykładał na Uniwersytecie Jagiellońskim, w latach 1932-1933 był jego rektorem. Od 1939 r. prezes Polskiej Akademii Umiejętności (do 1946). W listopadzie 1939 r. został aresztowany w ramach akcji Sonderaktion Krakau i przebywał w więzieniach w Krakowie i we Wrocławiu, następnie w obozie w Sachsenhausen, skąd wyszedł w lutym 1940 r. Po zwolnieniu powrócił do Krakowa; pomagał pracownikom UJ i ich rodzinom, wykładał na tajnych kompletach. Po wojnie uczestniczył w konferencji w Moskwie, w wyniku której powstał Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej. Od 1945 r. był posłem do Krajowej Rady Narodowej. Autor m.in. opracowań Sejm walny dawnej Rzeczpospolitej Polskiej (1922), Historia źródeł dawnego prawa (t. 1-2, 1926).