(1882–1957), historyk i teoretyk literatury (zob. WPPiBL, t. 4). Po wybuchu wojny pozostał w Wilnie, gdzie pracował w polskim Komitecie Pomocy Uchodźcom. Po usunięciu przez rząd litewski polskich pracowników naukowych z Uniwersytetu Stefana Batorego przedostał się pod koniec 1940 r. do Brukseli, po czym przez Francję i Portugalię wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Następnie do 1948 r. wykładał język polski i historię literatury polskiej w Smith College w Northampton (w stanie Massachusetts). W 1948 r. objął na Columbia University w Nowym Jorku katedrę historii literatury polskiej ufundowaną przez rząd PRL. Zob. A. Karcz, „Znosić wygnanie w tym pięknym, …ale jakże obcym kraju”. Lata amerykańskie Manfreda Kridla, „Archiwum Emigracji. Studia – Szkice – Dokumenty” 2002–2003, z. 5–6; E. Kridl Valkenier, Manfred Kridl: uczony, pedagog, działacz polityczny, „Archiwum Emigracji. Studia – Szkice – Dokumenty” 2006, z. 1–2 (7–8).