(1887-1937), działacz polityczny, członek PPS, następnie PPS-Lewica. W 1909 r. studiował na Uniwersytecie Brukselskim, tam też studiowała jego przyszła żona, Barbara z Czechowskich (1886-1937). W 1910 r. powrócił do kraju. W 1912 rozpoczął pracę w filii Fiata w Petersburgu. Działał m.in. w Polskim Towarzystwie Pomocy Ofiarom Wojny, Polskim Zrzeszeniu Niepodległościowym, Polskim Klubie Demokratycznym. Przystąpił do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski. W 1919 wstąpił do Armii Czerwonej, gdzie pełnił funkcję komisarza. Był wykładowcą w Szkole Partyjnej przy Biurze Polskim KC Rosyjskiej Komunistycznej Partii (bolszewików) w Moskwie i w Szkole Czerwonych Komunardów. W 1937 został na podstawie fałszywych oskarżeń wraz z żoną aresztowany i stracony. Po 1956 oboje zostali zrehabilitowani.