(1893–1947) była rzeźbiarką; studiowała w Moskwie i Paryżu, następnie mieszkała i pracowała we Włoszech; w tzw. okresie włoskim jej specjalnością była rzeźba religijna. W 1932 r. zamieszkała w Nowym Jorku; w Stanach Zjednoczonych tworzyła m.in. liczne rzeźby-popiersia różnych osobistości amerykańskich, a także ze środowiska polskiego (m.in. znane jedynie z fotografii popiersie Lechonia, nie wiadomo, gdzie znajduje się oryginał); była też autorką płaskorzeźby w drewnie przedstawiającej Piotra Skargę, która zdobi aulę polską na jezuickim Fordham University w Nowym Jorku, odsłoniętej uroczyście w 1944 r. przez ambasadora RP Jana Ciechanowskiego, reprezentującego ówczesnego prezydenta Władysława Raczkiewicza; liczne jej prace znajdują się w zbiorach prywatnych, kościołach i muzeach sztuki. Zmarła 25 maja 1947 r. śmiercią samobójczą (podobnie jak Lechoń, wyskakując z okna swego apartamentu na Manhattanie).