Melania
Fragmenty z tym bytem 9
![[1. Dworzec kolejowy]](/storage/fragments/2430.png)
![[3. Konferencja specjalistów]](/storage/fragments/2433.png)
![[4. Kościół]](/storage/fragments/2434.png)
![[5. Więzienie]](/storage/fragments/2435.png)
![[7. Partie]](/storage/fragments/2437.png)
![[8. Uniwersytet]](/storage/fragments/2438.png)
![[9. Aktorzy]](/storage/fragments/2439.png)
![[6. Hippisi]](/storage/fragments/2436.png)
Szablony użycia 78
- (do Botyldy) Stryju, miałeś zapewnić mi wykształcenie. Zdaje się, że nadeszła okazja.
- (do Drugiego) A ja pana skądś znam...
- (do Pontusa) One mi kogoś przypominają.
- (podchodząc do nich) Niech go pani zostawi, nie można mieć wszystkich mężczyzn naraz.
- (przysiadając na łóżku) Dobrze pan jest ubrany, jak na dzisiejsze czasy. I pani dobrze. Ja zresztą też, tylko że w jedną, niestety, sukienkę. Gdyby mnie ktoś tak obrabował jak pana, tobym już nie miała co włożyć. Musiałabym chodzić goła.
- (rozbierając się) Dobranoc, stryju. Dobranoc pani.
- A czego się tu wstydzić, przecież jestem dobrze zbudowana...
- A ja właśnie w łóżku czuję się najbezpieczniej.
- A mnie co pan każe robić?
- Ale na coś trzeba się zdecydować. Chciałabym przypomnieć, dlaczego tu jesteśmy.
- Ale nie w tym sensie jak pan myśli.
- Ale stryja nie widać. Miał się mną zaopiekować – wykształcić mnie i wydać za mąż – i jakoś go nie widać. Może czeka gdzie indziej i martwi się o mnie. Może zapomniał. Może po prostu nie żyje. Jak państwo myślą?
- Bardzo roztropnie, że pan wziął. Lepiej mieć taki papierek. Ja na przykład nie mam nic, najmniejszego świstkaś. W ogóle nie można mnie wylegitymować. Można tylko uwierzyć, że jestem Melania.
- Bez wyroku, proszę pana.
- Bo pęknę ze śmiechu.
- Chyba nie gorzej ode mnie! (całuje go)
- Ci panowie na pewno złapią ich i wszystko odbiorą.
- Czy możemy już jeść?
- Czy on powinien jeść, czy tylko próbować? Przecież on zmiata dosłownie wszystko!
- Dlaczego pan ich nie zaczepił?
- Dlatego, że uznano nas za specjalistów. Wystarczy poczytać transparenty.
- Dobranoc.
- Dziękuję. Miałam się tu spotkać z moim stryjem Botyldą – może państwo słyszeli – Piotr Botylda, stryj?
- I bez tego jesteśmy pocieszni.
- I czy ja dostanę się na studia?
- I nie siedział pan nigdy w więzieniu?
- Ilekroć dopełni się nasza misja.
- Ja inaczej nie zasnę.
- Ja panu wierzę, panie Pontus, tylko że pan nic nie głosi.
- Ja! Ja umiem grubo!
- Jaka szkoda, że to ośrodek metodyczny, a nie restauracja...
- Kawalerzystą. Ostatnio pracował w kasie na wyścigach, a kiedy wyścigi zamknęli, to w kasie na kolei. Poczekam tu jeszcze na niego. A państwo też na kogoś czekają?
- Kiedy wrócą...
- Ładne rzeczy – nie ruszać...
- Mam spać z Melanią?
- MELANIA
- Melania?
- Melanię
- Melanii
- Melanio
- moja siostrzenica
- moje dziecko
- Może łóżko oddamy małżeństwu?
- Na coś męskiego.
- Na pewno. Nikt nikogo siłą nie trzyma.
- Nareszcie coś do jedzenia...
- Nie ma nikogo.
- Nie. Sama coś powinnam dostać. Ja od początku świadomie grałam publiczność!
- Niemożliwe. Przecież ta stacja nie ma połączenia z żadną inną.
- Nigdy pan nie był duchownym?
- O nie, ja zaczęłam grać dużo wcześniej. Ja od początku świadomie grałam publiczność.
- Obawiam się, że słońce jeszcze nie wzeszło.
- Och! Tak gorąco?
- Od metody, proszę pani.
- Okazuje się, że jeszcze najnormalniejsi są aktorzy.
- Okruszynki chyba można?...
- Pan nas opuszcza?
- panienka
- Podpis nieczytelny.
- siostrzenica
- Siostrzyczka
- Stryj nigdy o nic nie prosił.
- Stryj trochę malował za młodu.
- Stryj!
- Stryju, nie dyskutuj. Mnie się chce jeść.
- Ta dziewczyna
- ta pani Melania
- Tak. Jeżeli są tory.
- Tam nad okienkiem.
- To chyba coś nowego. Skąd stryj ma taką ideę?
- To chyba jasne, stryju.
- To prawda.
- Trzecią dobę, proszę pana.
- Tu jest dosyć wilgotno.
- U nas przypada dwóch mężczyzn na jedną kobietę i nie damy zwichnąć tej szczęśliwej proporcji!
- Wszyscy?
- Wuju Stryju, ja bym tak chciała grać… Być aktorką.
- Znowu jest ich czworo.