W mowie kwiatów: „godność” ([b.a.], Mowa kwiatów…, s. 65), „Piękna, ale zimna” ([b.a.], Rozmowa kwiatami…, s. 47); u J. Dunina-Borkowskiego znaczenie zmienia się wraz z kolorem kwiatu: „Pelargonia biała. Pieścić się z tobą tak miło!”, „Pelargonia pąsowa. Pocałunek twój ach! nektar boski, / Jako płomień chwyta się z płomieniem, / Jak dwóch lutni zlewają się głoski / Harmonijnym ożenione brzmieniem”, „Pelargonia srokata. Żal mi ciebie kobieto! bal, teatr, zabawy, zajmują cię więcej niżeli gospodarstwo, niżeli dzieci” (tenże, Mowa kwiatów…, s. 421).

(Agnieszka Kuniczuk)