(1900–1962), dramatopisarz, prozaik, publicysta. W okresie międzywojennym był działaczem socjalistycznym i przedstawicielem nurtu literackiego związanego z lewicą komunistyczną (Kordian i cham, 1932, Pawie pióra, 1935). Po wybuchu II wojny światowej uczestniczył w kampanii wrześniowej. Został wzięty do niewoli 14 września 1939 r., przebywał w obozach jenieckich w Choszcznie i Kłominie, gdzie w latach 1940–1942 był kierownikiem scenicznym obozowego Teatru Symbolów, a w 1943 r. kierownikiem literackim. Współpracował również z pismami obozowymi. Wiosną 1945 r. zamieszkał w Krakowie. Był członkiem KRN (1945–1947) i posłem na sejm (od 1947), członkiem KC PZPR (od 1959), członkiem Rady Państwa (od 1957), prezesem ZLP. Autor licznych utworów dramatycznych, m.in. Odwety (wyst. 1948), Niemcy (wyst. 1949), Pierwszy dzień wolności (wyst. 1959), Śmierć gubernatora (wyst. 1961), szkiców literackich i scenariuszy filmowych. (Sylwia Chwedorczuk)