Powstała w 1917 r. z inicjatywy Austrii. Za duchowego i faktycznego inicjatora nowoczesnej koncepcji opieki nad brytyjskimi grobami wojennymi uważa się generała majora sir Fabiana Ware. Powołanie do życia Imperial War Graves Commission (IWGC) ogłosił przywilej królewski z 21 maja 1917 r. (Nazwa organizacji zmieniła się w 1960 r. na Commonwealth War Graves Commission, CWGC). Do wiosny 1921 r. zorganizowano około 1000 cmentarzy na terenie Europy. Po II wojnie światowej sytuacja polityczna związana z „zimną wojną” spowodowała, że przedstawicielom IWGC odmawiano wiz wjazdowych do Polski. Kontrolę nad cmentarzem sprawował w tym czasie Stanisław Kurnatowski, który już przed wojną działał na tym polu z ramienia Towarzystwa Opieki nad Grobami Bohaterów. Dopiero wiosną 1955 r. relacje polsko-brytyjskie poprawiły się na tyle, że pomiędzy IWGC, a Biurem Opieki nad Zagranicznymi Grobami przy polskim Ministerstwie Gospodarki Komunalnej osiągnięte zostało porozumienie. Do Polski wysłano wówczas 419 nagrobków, z których część miała zastąpić stare, uszkodzone. We wrześniu 1955 r. strona polska w uznaniu bohaterstwa żołnierzy brytyjskich zobowiązała się podzielić po połowie kosztami renowacji z IWGC. Zarządzane przez komisję cmentarze znajdują się Krakowie, Poznaniu i Malborku; są też miejsca pochówków poza cmentarzami CWGC: dwa groby na cmentarzu parafialnym w Popielowie, woj. opolskie i upamiętnienia (kwatera na cmentarzu jenieckim) – 39 grobów symbolicznych w Markajmach, gm. Lidzbark Warmiński. (Sylwia Chwedorczuk)