(1909–1958), historyk literatury, eseista, edytor. W latach 1932–1936 i w okresie okupacji pracował w Dziale Starych Druków Biblioteki Narodowej. Uczestniczył w działalności konspiracyjnej jako członek AK, współpracował z Komendą Główną, był członkiem Biura Informacji i Propagandy. Wziął udział w powstaniu warszawskim (m. in. pracował w radiostacji „Błyskawica”), po jego upadku dostał się do niewoli niemieckiej; do kraju powrócił w październiku 1945 r. W listopadzie podjął pracę na Uniwersytecie Wrocławskim i włączył się w organizowanie życia naukowego, kulturalnego i literackiego miasta. Z inicjatywy Anny Kowalskiej współorganizował wraz z nią od 1946 r. Czwartki Literackie; w latach 1947–1952 wspólnie wydawali „Zeszyty Wrocławskie”. W 1948 r. współtworzył w Warszawie Instytut Badań Literackich PAN; był redaktorem naczelnym „Pamiętnika Literackiego” (1953–1960). Opublikował m. in. Spotkania wrocławskie (1950, wyd. 3 poszerzone 1966), Ze studiów nad oświeceniem (1956), Temat Wrocław (1961), Rzeczy staropolskie (1964), Miniatury krytyczne (1976).