pseud. Michał Luśnia (1872–1905), filozof, socjolog, działacz socjalistyczny i teoretyk kultury. W latach 1896–1899 był członkiem Centralizacji Związku Zagranicznych Socjalistów Polskich, wchodził w skład komisji literackiej genewskiego „Przedświtu”. W latach 1900–1904 należał do Komitetu Zagranicznego PPS. Obok publikacji z zakresu polityki i socjologii ogłaszał artykuły i recenzje literackie w wielu pismach krajowych; był stałym korespondentem krakowskiej „Krytyki”. Współtworzył wraz ze Stanisławem Brzozowskim, Wacławem Nałkowskim i Ludwikiem Krzywickim nurt polskiej myśli krytycznej, opozycyjny wobec kultury szlachecko-burżuazyjnej; z tych pozycji analizował dzieła Bolesława Prusa oraz Henryka Sienkiewicza i formułował program sztuki rewolucyjnej, której zapowiedź widział np. w społecznej liryce Marii Konopnickiej; wysoko też oceniał twórczość Stanisława Wyspiańskiego.