(1901–1978), dramatopisarz, poeta, kierownik literacki teatrów warszawskich. W latach 1928–1931 był członkiem grupy literackiej Kwadryga. Po wybuchu II wojny światowej przebywał początkowo we Lwowie, potem w Wilnie, następnie przedostał się do Warszawy, gdzie m.in. współpracował z Teatrem Wojskowym Biura Informacji i Propagandy AK. Brał udział w powstaniu warszawskim jako redaktor radia „Błyskawica”. Po zakończeniu wojny objął w Zarządzie Miejskim referat opieki nad artystami powracającymi z obozów, pracował w Polskim Radiu. Autor m.in. sztuk: Antygona (1939), Droga do Czarnolasu (wyst. 1952), Ballady i ro­manse (1955) oraz wspomnień z lat 1939–1945 Na przekór nocy (1967). (Sylwia Chwedorczuk)