Właśc. Edward Janus (1900–1961), publicysta, tłumacz, krytyk literacki. W 1923 r. wstąpił do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (od 1925 KPP; wystąpił w 1934 r.), w latach 1929–1930 był sekret rzem redakcji „Miesięcznika Literackiego”, w którym też publikował. Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 r., następnie przedostał się na Węgry, gdzie brał m.in. udział w pracach Komitetu do Spraw Opieki nad Polskimi Uchodźcami. W czerwcu 1945 r. wrócił do kraju i do 1946 r. pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Jako publicysta współpracował m.in. z „Kuźnicą”. W latach 1949–1955 był objęty zakazem druku. W 1959 r. wyjechał do Francji, gdzie zmarł na chorobę nowotworową. Autor esejów i studiów krytycznych, m.in. Tadeusz Żeleński (Boy) (1958), O Gałczyń­ skim (1959), Pisarstwo Henryka Sienkiewicza (1960). (Sylwia Chwedorczuk)