Herbu Lubicz (1922–1998) był w latach 1942–1944 żołnierzem AK i BCh; aresztowany w sierpniu 1944 r., został w styczniu 1945 r. skazany na 10 lat pozbawienia wolności w poprawczych obozach pracy i 5 lat pozbawienia praw obywatelskich, był więźniem łagrów i zesłańcem w republice Komi; do kraju powrócił w grudniu 1955 r. W latach 1956–1961 studiował na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, po czym do 1984 r. pracował w Przedsiębiorstwie Geofizyki Górnictwa Naftowego. W latach 1989–1991, będąc już na emeryturze, kilkakrotnie wyjeżdżał do ZSRR jako świecki misjonarz w związku z działalnością Drogi Neokatechumenalnej, a w latach 1991–1994 przebywał wraz z rodziną w Wołgogradzie i w ramach tzw. misji rodzin pracował na rzecz odnowy Kościoła katolickiego na tym terenie. Był autorem książki "To był tylko etap. Wspomnienia z łagrów" (Kraków 1999).