(1887-1963), śpiewak-baryton, tancerz i aktor dramatyczny. W latach 1908-1916 występował we Lwowie, Poznaniu, Włocławku, Sosnowcu i w Warszawie (m.in. w zespole baletu Teatru Wielkiego); następnie wyjechał do Rosji i do 1918 r. był członkiem polskich zespołów artystycznych w Saratowie, Moskwie i Kijowie. Po powrocie do kraju występował we Lwowie głównie w repertuarze operetkowym. W 1922-24 przebywał w USA, gdzie występował wraz ze swą drugą żoną, Teodozją Wandyczową (ok. 1893-1963), aktorką i śpiewaczką, organizując przedstawienia operowe, m.in. Halki; zajmowali się wspólnie działalnością kulturalną w ośrodkach polonijnych, m.in. prowadzili polskojęzyczny program w rozgłośni radiowej „Polskie Dzwony” (WNBX-Radio Station) w Nowym Jorku. Zob. E. Orzechowski, Ochrymowiczowie i Kowalski, w tegoż: Teatr polonijny w Stanach Zjednoczonych. Wrocław 1989.