(1901–1957), artysta malarz, urodzony w Kurlandii, w latach 1914–1919 przebywał w Rosji, gdzie pobierał lekcje rysunku, do Polski przyjechał w 1919 r. i rozpoczął studia w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie u Karola Tichego. W 1926 r. wraz z żoną Wandą Nadią Chodasiewicz wyjechał do Paryża, oboje studiowali w Académie Moderne u Fernanda Légera. Wkrótce Wanda Chodasiewicz została żoną Légera. Grabowski w latach 1933–1936 przebywał w Hiszpanii. Podczas wojny pracował jako robotnik rolny. Po wojnie wrócił do Paryża i do pracy artystycznej. W 1954 r. po wylewie krwi do mózgu, częściowo sparaliżowany przez kilka lat leżał najpierw w szpitalu, następnie w domu opieki w Chartres, gdzie zmarł. Józef Czapski wspominał: „Wnuk Konstancji Gładkowskiej, pierwszej narzeczonej Chopina, syn urzędnika w Libawie […]. Gdy przybył do Francji został już na stałe. […] Robił na mnie wówczas zawsze wrażenie malarza-poety. Z rozwianą blond czupryną, nie chodził, a latał. Zawsze mi się zdawało, że ma gdzieś skrzydła ukryte. Entuzjastyczny, niezmiernie wrażliwy, nie lubił mówić o swoich zmartwieniach. Nie miało się nigdy wrażenia, by ciągła nędza, w której tkwił, w jakikolwiek sposób podcięła mu morale. Był uparty, gotów na każdą pracę. Tu, z Paryża, zaraz to wyjeżdżał to na winobranie, to na pracę w polu, to na statystowanie w filmach, by móc coś zarobić i nie przerywać malarstwa” (J. Czapski, Stanisław Grabowski, „Kultura” 1956, nr 5, s. 142).