(1882-1945), historyk; badacz dziejów średniowiecza i czasów nowożytnych; od 1919 r. profesor Uniwersytetu Warszawskiego, jeden z najbardziej zaangażowanych organizatorów badań historycznych w okresie międzywojennym. Był promotorem doktoratu Grydzewskiego, uzyskanego w 1921 r. na podstawie rozprawy na temat stosunków polsko-francuskich za czasów panowania Stanisława Augusta.