(1870-1942), muzykolog, skrzypek, kompozytor, dyrygent (zob. biogram: PSB, t. 24 ). Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w 1884 r. w Szkole Towarzystwa Muzycznego w Krakowie, jednocześnie uczył się w Gimnazjum św. Anny w Krakowie. Przyjaźnił się ze Stanisławem Wyspiańskim i Józefem Mehofferem. Ukończył wydział chemiczny na politechnice w Pradze. Od 1892 r. pracował w gorzelniach w Żółkwi i w Rzeszowie. Pod kierunkiem Władysława Żeleńskiego otrzymał dyplom w Konserwatorium Krakowskim. Od 1894 r. kontynuował naukę gry na skrzypcach w Paryżu, wówczas zaprzyjaźnił się z Ignacym Janem Paderewskim. W latach 1904-1905 studiował dyrygenturę i muzykologię w Lipsku. Następnie był dyrygentem orkiestry Teatry Wielkiego w Warszawie, Filharmonii Warszawskiej, Teatru Polskiego w Warszawie. Lata I wojny światowej spędził w Szwajcarii, po odzyskaniu niepodległości przez kilka lata pracował w Poznaniu, od 1926 r. mieszkał w Lozannie. Był założycielem pism „Kwartalnik Muzyczny” (1911) i „Przegląd Muzyczny (1926) oraz autorem książek, m.in. Chopin jako twórca (Warszawa 1910), Dzieje muzyki powszechnej w zarysie (Warszawa 1912), monografii o Stanisławie Moniuszce, Ignacym J. Paderewskim.