(1915-1988), literatka, dziennikarka. W latach 1934–1939 studiowała romanistykę i polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. W czasie wojny, dzięki pomocy ówczesnego narzeczonego Janusza Kossowskiego, przedostała się na Węgry; tam w latach 1941–1943 publikowała opowiadania w wychodzącym w Budapeszcie półtygodniku „Wieści Polskie” oraz w piśmie „Nasza Świetlica” wydawanym przez Komitet Obywatelski dla Spraw Opieki nad Uchodźcami Polskimi na Węgrzech, ogłosiła też tom nowel Dzień dzisiejszy (Budapeszt 1943); tu wyszła za mąż za Janusza Kossowskiego. Po pewnym czasie wróciła do Krakowa. W 1946 r. przez zieloną granicę udało jej się wydostać z Polski do Włoch, gdzie jej mąż służył w 2. Korpusie Polskim; razem przenieśli się do Londynu. W 1953 r. osiedli w Nowym Jorku, gdzie Kossowska ukończyła studia i doktoryzowała się na podstawie rozprawy o wpływie J.J. Rousseau na Konstytucję 3 Maja. Wykładała na kilku uniwersytetach amerykańskich (m.in. w Kalifornii), specjalizowała się w literaturze anglosaskiej i zagadnieniach socjologii literatury. Zajmowała się także pracą przekładową z języka angielskiego na polski i odwrotnie. Publikowała m.in. w „Wiadomościach” oraz „Dzienniku Polskim i Dzienniku Żołnierza”. Z czasem nawiązała kontakty z naukowymi placówkami indochińskimi; w 1988 r. w jednej z nich jako wolontariuszka w ramach Peace Corps [Korpusu Pokoju] podjęła pracę nauczycielki literatury angielskiej w końcowych klasach szkół średnich. Zginęła 4 sierpnia 1988 r. w wypadku samochodowym w Bangkoku w Tajlandii.