(1904–2001), prozaik, dramatopisarz (zob. WPPiBL, t. 7). Studiował polonistykę na UJ i jednocześnie w Wyższym Studium Handlowym. Od 1932 r. był urzędnikiem w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. W latach 1933–1939 pełnił obowiązki dyrektora biura PAL. W czasie okupacji niemieckiej uczestniczył w tajnym nauczaniu w Warszawie. Po upadku powstania warszawskiego został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Mauthausen, następnie w Melk i Ebensee. Po wyzwoleniu wrócił do kraju. W latach 1945–1947 pełnił obowiązki dyrektora Departamentu Teatru w Ministerstwie Kultury i Sztuki. W latach 1947–1972 był sekretarzem generalnym Polskiego PEN Clubu (w tym charakterze podróżował m.in. w 1956 r. do Londynu). Związany był z działalnością ZAiKS (wiceprezes w latach 1956–1959), ZLP (wiceprezes zarządu głównego w latach 1957–1959), Stowarzyszeniem Kultury Europejskiej (SEC, wiceprezes i prezes Oddziału Polskiego w latach 1968–1999), członek Narodowej Rady Kultury (w latach 1983–1989).