(1903–1994), prozaik, autor książek podróżniczych, poeta (zob. biogram: WPPiBL, t. 4), w latach 1927–1932 studiował medycynę na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, był współorganizatorem i członkiem Klubu Włóczęgów Wileńskich. Debiutował jako poeta w 1925 r., podczas studiów uczestniczył w pracach Sekcji Twórczości Oryginalnej przy uniwersyteckim Kole Polonistów. Od 1931 r. był lekarzem w Państwowej Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni. W latach 1931–1939 pływał na żaglowcu „Dar Pomorza”, w 1934 r. podróż kajakiem do Indii. Podczas II wojny światowej przebywał na Zachodzie, pływał na m/s „Piłsudski”, następnie z ramienia PCK organizował m.in. w Brazylii pomoc dla polskich jeńców wojennych. W 1943 r. wysłany przez Rząd RP w Londynie do Afryki i do 1946 r. jako delegat Ministerstwa Opieki Społecznej przebywał w Afryce, sprawując opiekę nad uchodźcami polskimi m.in. w Rodezji Północnej. Później pracował jako lekarz w Tanganice i w Etiopii. Był kolekcjonerem eksponatów z terenu Afryki, m.in. zgromadził bogatą kolekcję krzyży etiopskich. W 1958 r. powrócił do Polski.