(1865–1935), historyk, od 1906 r. profesor Uniwersytetu Lwowskiego, wybitny znawca polityki międzynarodowej XVIII i XIX w., członek PAU. Podczas I wojny światowej przebywał w Szwajcarii, gdzie był współorganizatorem Polskiego Komitetu Pomocy Ofiarom Wojny, kierowanego przez Henryka Sienkiewicza. W latach 1920–1921 był zastępcą Ignacego Jana Paderewskiego w Delegacji RP przy Lidze Narodów. Do 1929 r. pracował w służbie dyplomatycznej, reprezentując Polskę na międzynarodowych konferencjach jako poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny. W okresie międzywojennym współpracownik „Wiadomości Literackich”. Zob. Słownik biograficzny polskiej służby zagranicznej 1918–1945, t. 2, oprac. K. Smolana, [przekł. Z. Szymański], Warszawa 2009, s. 15–17.