(1914–1966), doktor medycyny. Absolwent gimnazjum Towarzystwa Szkoły Średniej „Collegium” w Warszawie. W 1934 rozpoczął studia na wydziale lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, których ukończenie uniemożliwił wybuch II wojny światowej. W październiku 1939 r. wstąpił do Armii Polskiej we Francji, a wraz z nią w lipcu 1940 r. znalazł się w Wielkiej Brytanii. W marcu 1941 r. został odkomenderowany do Polskiego Wydziału Lekarskiego w Edynburgu i w lipcu 1942 r. uzyskał dyplom. Już jako lekarz służył na Środkowym Wschodzie, następnie w 2. Korpusie we Włoszech. Po wojnie pozostał na emigracji w Londynie. Był współzałożycielem Przychodni Lekarskiej przy polskim Obywatelskim Komitecie Pomocy Uchodźcom. Członek Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie. Zob. M. Hemar, Dr Henryk Kryszek, w: tenże, Awantury w rodzinie, Londyn 1967, s. 373–375; K. Głuchowski, Lekarz – przyjaciel, w: tenże, W polskim Londynie 1947–1970, „Zeszyty Historyczne”, (Paryż) 1997, z. 122.