(ok. 1905–1938) był absolwentem SGGW, członkiem korporacji akademickiej Sarmatia. W czasie wojny polsko-bolszewickiej służył w 1 Pułku Ułanów Krechowieckich; odznaczony Orderem Virtuti Militari. Od 1932 r. był powołanym przez Radę Rodzinną rodziny Lilpopów administratorem majątku Anny Iwaszkiewiczowej w okresie jej ubezwłasnowolnienia i choroby. Jarosław Iwaszkiewicz pisał o nim: „kiedy w jesieni roku 1932 wyjeżdżałem na stałe do Kopenhagi, interesy były uporządkowane, Stawisko zagospodarowane doskonale, a czuwanie nad całością powierzyłem młodemu, ale bardzo energicznemu i budzącemu całkowite zaufanie człowiekowi, Jankowi Lenczewskiemu, bratu żony mojego przyjaciela, Antka Bormana, wydawcy «Wiadomości Literackich». I siostra, i szwagier ręczyli mi za Janka, w domu u nas pokochano go natychmiast. Wszystko u niego chodziło jak w sznureczku. Stworzył wzorowo prowadzony «Zarząd Interesów Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów». Jedno tylko mi się w nim nie podobało i budziło nieufność. Na biletach wizytowych miał napisane «Jan Samotyja-Lenczewski». Było to dla mnie bardzo podejrzane, zdradzało niezdrowe ambicje u tego syna szwaczki z Białegostoku” (cyt. za: J. Iwaszkiewicz, Dzienniki 1956–1963, oprac. A. i R. Papiescy, R. Romaniuk, wstęp A. Gronczewski, Warszawa 2010, s. 317–318). Po odkryciu faktu defraudacji pieniędzy Lenczewski popełnił samobójstwo po tym, jak odkryto, że zdefraudował pieniądze Iwaszkiewiczów.