(1895-1987), ekonomista, działacz spółdzielczy. W lipcu 1925 rozpoczął pracę w Związku Spółdzielni Zarobkowych i Gospodarczych w Poznaniu. W latach 1930-1935 był sekretarzem Unii Związków Spółdzielczych w Warszawie. Od 1938 do wybuchu wojny pełnił funkcję przewodniczącego Państwowej Rady Spółdzielczej w Warszawie na prawach ministra. W latach 1942-1944, za zgodą Krajowej Delegatury Rządu RP w Londynie, był przewodniczącym Komitetu Spółdzielczego w Krakowie. Pomagał wówczas wielu Polakom i Żydom. Po wyzwoleniu wykładał zagadnienia spółdzielczości w szkołach wyższych w Poznaniu i we Wrocławiu. Za odmowę prowadzenia wykładów dot. ekonomii socjalistycznej, otrzymał zakaz wykonywania zawodu. W 1952 roku zamieszkał w rodzinnym Kępnie, gdzie podejmował się prac fizycznych w gminnej spółdzielni. Po 1956 r. powrócił na stanowisko pracownika umysłowego niskiego szczebla (referenta ds. transportu, potem szkolenia) w kępińskim Powiatowym Związku Gminnych Spółdzielni. Po przejściu na emeryturę w 1962 r. pozostał aktywny, uczył języka niemieckiego, prowadził zajęcia na spółdzielczych szkoleniach.