Aleksander Całkosiński (1895-1987), ekonomista, działacz spółdzielczy. Od 1925 r. pracował w Związku Spółdzielni Zarobkowych i Gospodarczych w Poznaniu. W latach 1930-1935 był sekretarzem Unii Związków Spółdzielczych w Warszawie. W 1938 r. otrzymał nominację na przewodniczącego Państwowej Rady Spółdzielczej w Warszawie na prawach ministra. W latach 1942-1944, za zgodą Krajowej Delegatury Rządu RP w Londynie, był przewodniczącym Komitetu Spółdzielczego w Krakowie. Pomagał wówczas wielu Polakom i Żydom. Po wyzwoleniu wykładał zagadnienia spółdzielczości w szkołach wyższych w Poznaniu i we Wrocławiu. Za odmowę prowadzenia wykładów dotyczących ekonomii socjalistycznej otrzymał zakaz wykonywania zawodu. W 1952 r. zamieszkał w rodzinnym Kępnie, gdzie podejmował się prac fizycznych w gminnej spółdzielni. Po 1956 r. był referentem ds. transportu w kępińskim Powiatowym Związku Gminnych Spółdzielni. Po przejściu na emeryturę w 1962 r. pozostał aktywny, uczył języka niemieckiego, prowadził zajęcia na szkoleniach spółdzielczych.