(1892–1984), generał brygady Wojska Polskiego; w latach 1914–1917 walczył w Legionach Polskich, w 1920 r. brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej; w latach dwudziestych zajmował wysokie stanowiska w Wojsku Polskim, m.in. szefa różnych oddziałów Sztabu Generalnego. We wrześniu 1939 r. dostał się do niewoli niemieckiej; wojnę spędził w obozie jenieckim w Murnau. Po wyzwoleniu służył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie; po demobilizacji wyjechał w 1946 r. do Stanów Zjednoczonych, gdzie aktywnie działał w środowisku kombatanckim i niepodległościowym; był m.in. prezesem Rady Stowarzyszenia Polskich Kombatantów, członkiem Stowarzyszenia Weteranów Armii Polskiej w Ameryce, prezesem Polskiej Bratniej Pomocy w Nowym Jorku, w latach 1956–1963 pełnił funkcję prezesa Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce. Prywatnie od około 1956 roku był partnerem Zofii Floyar-Rajchmanowej (po śmierci Henryka w 1951 r.), formalnie związek małżeński zawarli w 1976 r.