(1908–1981), prozaik. W latach 1933-1937 był wraz z Heleną Boguszewską, późniejszą żoną, współzałożycielem i członkiem Zespołu Literackiego „Przedmieście” (do jego oddziału lwowskiego należeli m.in. A. i J. Kowalscy). Lata okupacji niemieckiej spędził w Warszawie, gdzie uczestniczył w konspiracyjnym życiu kulturalnym. W 1944 wyjechał do Lublina. Wszedł w skład konspiracyjnej Krajowej Rady Narodowej. Brał udział w pracach Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. W latach 1945-1947 pracował w Prezydium Rady Ministrów w Warszawie jako dyrektor Instytutu Pamięci Narodowej, którego był współtwórcą; następnie był dyrektorem Funduszu Kultury. W tym samym czasie uczestniczył w pracach Głównej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich. Od 1950 zajmował się wyłącznie pracą literacką.