(1917–2005), historyk filozofii. W czasie wojny był więźniem oflagu na terenie Niemiec. Po wojnie doktoryzował się na uniwersytecie w Brukseli. W 1949 r. przeniósł się do USA. W latach 1951–1956 pracował w sekcji polskiej RWE, m.in. wespół z Lechoniem i Wierzyńskim brał udział w audycjach "Głos wolnych pisarzy" (pod pseudonimem Jerzy Rawicz), a po odejściu z radia Henryka Kucharzyka był szefem redakcji tego programu; następnie zastąpił Zygmunta Lityńskiego na stanowisku kierownika działu politycznych komentarzy międzynarodowych, a w 1955 r. przez krótki czas (jako następca Stanisława Strzetelskiego) kierował polską sekcją RWE w Nowym Jorku, powołany na to stanowisko przez Jana Nowaka-Jeziorańskiego, który oceniał, że Krzywicki był „Z powołania i wykształcenia naukowcem, dobrze zapowiadającym się filozofem; w zespole redakcyjnym cieszył się także opinią bardzo uzdolnionego publicysty i przyzwoitego człowieka” (J. Nowak-Jeziorański, "Wojna w eterze", Kraków 1991, s. 191). Po rezygnacji z radia powrócił do pracy naukowej; początkowo był wykładowcą na uniwersytecie w Bostonie, a w latach późniejszych profesorem w Queens College w Nowym Jorku. Przez wiele lat wchodził w skład zarządu Polskiego Instytutu Naukowego oraz przewodniczył Fundacji A. Jurzykowskiego.