Temat rzucania uroku i zagadnienie złych oczu są wykorzystywane w literaturze ludowej. W Słowniku gwar polskich Jana Karłowicza (t. 6: U–Ż, Kraków 1911, s. 40) czytamy: „Urzeczenie = «zadanie komu choroby przez wymówienie zaklęć» oraz „Urzec: «Urzyc = rzucić na kogo urok»”, gdzie jako jeden z przykładów podano „Ludzie mają takie oczy, że jak spojrzy, to urzece” (lekko zmieniony cytat z: A. Pleszczyński, Bojarzy międzyrzeccy. Studium etnograficzne, Warszawa 1892, s. 99). O „złych oczach” pisze też Franciszek Gawełek: „«Uroki mogą rzucić ci ludzie, którzy się już urodzili z takimi oczyma, co jak na kogo popatrzą, to go zaraz urzekną» tak lud wyraża się o mogących rzucać uroki”, tenże, Przesądy, zabobony, środki lecznicze i wiara ludu w Radłowie, w pow. brzeskim, Kraków 1910, s. 54.

(Agnieszka Kuniczuk)