(1884–1974), bibliotekarka, szwagierka Marii Dąbrowskiej. W latach 1904–1922 pracowała w Warszawie jako nauczycielka, a od 1915 r. także jako bibliotekarka. Następnie w latach 1929–1939 kierowała Poradnią Biblioteczną Warszawskiego Koła Związku Bibliotekarzy Polskich, uczyła w Szkole Bibliotekarskiej. W czasie okupacji współorganizowała tajną centralę bibliotek ruchomych oraz prowadziła tajny kurs bibliotekarski. W ramach konspiracyjnego Ludowego Instytutu Oświaty i Kultury współpracowała z Departamentem Oświaty i Kultury Delegatury Rządu. W latach 1950–1955 pracowała w Naczelnej Dyrekcji Bibliotek oraz w Centralnym Zarządzie Bibliotek, a od 1955 do 1962 r. w Instytucie Książki i Czytelnictwa Biblioteki Narodowej. Wraz z mężem, Wacławem Dąbrowskim, mieszkała w Zalesiu pod Warszawą.