Michałowska Maria, z d. Treter, 2° voto Horowitz (1916–1978), redaktorka, córka Mieczysława Tretera, historyka sztuki. Po ukończeniu w 1934 r. Gimnazjum im. Królowej Jadwigi w Warszawie podjęła studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. W 1937 r. wyszła za mąż za Jerzego Michałowskiego, pseud. Stefan Wilkosz (1909–1993), prawnika, dyplomatę, tłumacza. „Mąż w VIII 1939 został zmobilizowany, ona zaś 5 IX 1939 wyjechała z Warszawy z kuzynką Anną Rozwadowską (z męża Skibińską) do Kazimierza Dolnego do krewnych. Tam spotkała Antoniego Słonimskiego, który przyjechał do Kazimierza taksówką z żoną, Tuwimami i Grydzewskim. […] Załatwiła Słonimskim i Grydzewskiemu schronienie u przyjaciółki, Ireny Bieńkowskiej (obecnie Komorowskiej) w Krasnymstawie. Stamtąd pojechała z Grydzewskim szukać benzyny na przejazd do Lwowa. Spotkali się ze Słonimskimi w Hrubieszowie i przez Brody i Tarnopol dojechali do Krzemieńca po paszport. Stamtąd Słonimscy ze spotkanym poetą Stanisławem Balińskim udali się do Zaleszczyk i 11 wrześnią przekroczyli granicę rumuńską. Maria […] opuściła Zaleszczyki 17 IX, dotarła do Bukaresztu, a w parę dni później do Paryża. Po kilku tygodniach znalazła pracę w Ministerstwie Informacji Rządu Polskiego i od VI 1940 w radiu polskim. Następnie, ewakuowana na południe Francji, przedostała się do Portugalii. Tam internowana w Andaii, następnie w Coimbrze. Po otrzymaniu wizy w VI 1941 znalazła się w Anglii. Od VIII 1941 do XII 1945 była referentką w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Rządu RP w Londynie. Wydawała biuletyn dla prasy polskiej i brytyjskiej o zbrodniach niemieckich w Polsce. Mąż uwolniony z obozu jenieckiego w Woldenbergu odnalazł się w Londynie i 17 VII 1945 wyjechali do Warszawy. Jesienią wrócili do Londynu, gdzie Michałowski został radcą Ambasady RP. Od I do VI 1946 pracowała w sekretariacie Prezydium Rady Ministrów przy rządzie Arciszewskiego. W VI 1946 przeniosła się do USA, tam bowiem Michałowski był zastępcą przedstawiciela rządu polskiego przy Radzie Bezpieczeństwa, jednak już jesienią tego roku wróciła do kraju i rozwiodła się z mężem. Od I 1947 pracownik […] Centralnego Urzędu Planowania […]. W V 1950 przeniesiona do Polskich Wydawnictw Gospodarczych. W 1947 wyszła za Lucjana Horowitza (1905–1958), ekonomistę […], ówczesnego dyrektora departamentu w Ministerstwie Przemysłu i Handlu […]. Pracowała w miesięczniku «Gospodarka Planowa», redagowała książki ekonomiczne” (Z. Nałkowska, Dzienniki, t. 6: 1945–1954, cz. 2: 1949–1952, oprac. H. Kirchner, Warszawa 2000, s. 415–416). K. Estreicher notował 30 października 1945 r.: „Rozkaz wyjazdu do Niemiec jest bardzo dla sprawy rewindykacji korzystny. Zawdzięczam to wielkiej życzliwości Strasburgera, który wziął na serio sprawę rewindykacji. Jako Ambasador jest nad wyraz skrępowany. Koło niego I sekretarzem jest Michałowski (mąż Marii z Treterów) widocznie związany z wiceministrem Z. Modzelewskim. Michałowski jest wysoko partyjnym, zaufanym Bermana, Bieruta, przyjaciel Spychalskiego, lekceważący całkowicie Strasburgera” (K. Estreicher, Dziennik wypadków, t. 1: 1939–1945, dz. cyt., s. 809).