(1883–1965), lekarz, działacz socjalistyczny, publicysta. Od 1904 r. związany był z PPS, od 1918 r. ochotniczo służył w Wojsku Polskim. W styczniu 1922 r. został zdemobilizowany na własną prośbę w stopniu mjra lekarza. We wrześniu 1939 r. organizował wojskowe szpitale polowe w okolicach Zamościa i Łucka. Następnie wrócił do Radomia, gdzie 10 listopada 1939 r. trafił na krótko do aresztu. Ponownie został uwięziony w kwietniu 1940 r.; wywieziony 17 lipca 1940 r. do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen (Oranienburg), gdzie pozostał do końca wojny. Po wyzwoleniu z obozu pracował w szpitalu wojskowym w Lubece. Do Radomia wrócił 10 listopada 1945 r. W latach 1946–1954 był posłem nadzwyczajnym RP i ministrem pełnomocnym w Danii. Po powrocie do kraju zamieszkał w Warszawie. (Sylwia Chwedorczuk)