(1905–1990), pieśniarka i tancerka kabaretowa, aktorka teatralna i filmowa. Debiutowała w 1915 r. [!]; w 1916 r. tańczyła z Polą Negri w teatrze „Cassino” w Łodzi. W latach dwudziestych występowała w kabarecie Morskie Oko. W 1934 r. wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie wcześniej zamieszkał jej brat, baletmistrz Władysław Nowicki; razem występowali w różnych imprezach artystycznych, głównie w środowisku polonijnym. By móc jak najszybciej sprowadzić do USA rodziców, w 1935 r. wyszła za mąż za Polaka z obywatelstwem amerykańskim, Bolesława Chylińskiego; rozwiedli się w 1942 r. Nie mogąc rozwinąć kariery artystycznej, zwróciła swe zainteresowania ku parapsychologii, zajmowała się tarotem, prowadziła seanse spirytystyczne; była członkiem Amerykańskiego Towarzystwa Teozoficznego. W 1949 r. związała się z przyjacielem z dawnych lat, aktorem Bogdanem Wasielem (1901– 1978), żołnierzem AK, uczestnikiem powstania warszawskiego, który po pobycie w niewoli niemieckiej pozostał na Zachodzie i wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. W 1985 r. choroba (paraliż lewej strony ciała) unieruchomiła ją i uniemożliwiła dalszą aktywność. Uciekając się do swoich parapsychicznych zdolności, Nowicka usiłowała wielokrotnie wpływać na fizyczne i psychiczne samopoczucie Lechonia, by mobilizować go do dalszej pracy i neutralizować jego depresyjne nastroje; jak wynika z relacji wspomnieniowych, poeta spędził u niej kilkanaście godzin (2–3 czerwca) krótko przed popełnieniem samobójstwa (8 czerwca 1956 r.); zob. S. Nowicka, Ostatni weekend Lechonia, „Życie Literackie” 1982, nr 21.