(1901–1964), powieściopisarz (zob. PSB, t. 25 oraz WPPiBL, t. 6). W latach 1922–1926 był agentem polskiego wywiadu, zajmował się też m.in. przemytem oraz brał udział w walkach band przemytniczych. Dokonał również napadu na kolejkę konną jadącą z Wieliszek do Nowej Wilejki, za co w styczniu 1930 r. został skazany na karę śmierci, zamienioną następnie na 15 lat więzienia. Po wybuchu II wojny światowej został przydzielony jako oficer do Korpusu Ochrony Pogranicza. Później przebywał w Wilnie, podczas okupacji niemieckiej był członkiem ZWZ-AK. Po wojnie pod zmienionym nazwiskiem Jan Tomaszewicz nielegalnie wyjechał w kwietniu 1946 r. z Polski, dotarł do Włoch, przebywał w ośrodkach 2 Korpusu Polskiego w Como, jesienią 1946 r. wraz z żołnierzami 2 Korpusu dopłynął do Glasgow. Od 1947 r. mieszkał w Londynie, został członkiem Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie. Zob. K. Polechoński, Żywot człowieka uzbrojonego. Biografia, twórczość i legenda literacka Sergiusza Piaseckiego, [przedm. K. Dybciak], Warszawa–Wrocław 2000.