Typograf do czytelnika.
Co Homerowi w jego rapsodiach, albo onemu stookiemu
Argowi w jego straży się przygadzało, to
nam też w tej niezliczności charakterow naszych nie
dziw, że się czasem potknąć przytrafi. A to i tu w
tych rymiech na niektorych miejscach jest omyłek troszeczkę,
ktore acz niegwałtowne, jednak żeby się snadź
sensowi co nie ubliżyło, przestrzedz tu strony ich zaraz z
początku się nam zdało.
W pierwszej Gęśli kartę przewrociwszy w pierwszym
wierszu nie dołożono tego słowka Roki.
W siodmej Gęśli 13. wier. stoi dodać, czy dodawać.
W Gęśli dziesiąty kar: 2. wier. 11. stoi Themisz, czyt.
Themis.
W Gęśli jedenasty w 3. wier. stoi przełamując, czyt.
z gruntu psując. Tamże w 25. wier. jest stroję, czyt. stoję.
W Gęśli dwanasty w 2. wier. stoi chęci czytaj chcęcy.
W Gęśli trzynastej w 15. wier. stoi nie grosz jedno dary,
czytaj nie groź jedno dary,
W Gęśli szesnastej na drugiej kar. w 7. wier. stoi suszołowne,
czyt. duszołowne.
W Gęśli dziewiętnastej kartę przewrociwszy w 1. wier.
stoi z mego, czytaj z niego.
W Gęśli dwudziestej w 7. wier. stoi Miotius, czytaj
Mutius.
Tom ci chciał, czytelniku łaskawy, w czas opowiedzieć,
żebyś wiedział, jako tu w dalsze czytanie postąpiwszy
się sprawować.