(1885-1975), publicysta i krytyk muzyczny. Studiował w konserwatorium we Lwowie, a także muzykologię i prawo na uniwersytecie w Wiedniu. Od 1921 r. działał w Warszawie jako recenzent muzyczny kilku czasopism, następnie od 1925 r. współpracował z Polskim Radiem jako prelegent muzyczny. Od 1939 r. wykładał w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej. Po wojnie od 1946 r. pracował w wydawnictwie „Wiedza Powszechna” jako redaktor działu „Muzyka i muzycy polscy”, a od 1960 r. wykładał w PWST w Warszawie. Autor popularnych monografii m.in. Fryderyk Chopin (Warszawa 1947) oraz F. Schuberta, S. Moniuszki, N. Rimskiego-Korsakowa, W.A. Mozarta, a także Przewodnika operowego (Warszawa 1959).