(1823–1862), poeta, tłumacz. W latach 1841–1844 pracował jako kanclista w zarządzie dóbr poradziwiłłowskich w Nieświeżu. Nawiązawszy w 1853 r. kontakt z wileńską elitą intelektulaną (m. in. ze Stanisławem Moniuszką, który skomponował muzykę do kilku jego wierszy), przeniósł się do Borejkowszczyzny, w 1857 r. zamieszkał w Wilnie. W 1861 r. więziony za udział w manifestacjach patriotycznych. Autor m. in. gawęd Urodzony Jan Dęboróg (1854) i Janko Cmentarnik (1856), poematu historycznego Margier (1855), tomu poetyckiego Poezje ostatniej godziny (1862). Przekładał m. in. utwory Michaiła Lermontowa i Tarasa Szewczenki.