(1881–1958), filozof. Doktorat uzyskał na uniwersytecie w Monachium, w latach 1919–1933 był profesorem historii filozofii na Uniwersytecie Poznańskim. Po wybuchu II wojny światowej znalazł się na emigracji; od 1940 r. dyrektor Polish Research Centre w Londynie, profesor Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie, wiceprezes Rady Naczelnej Polskiego Związku Ziem Zachodnich. Autor książek o Heglu (1910), filozofii Kanta (1923), Kartezjuszu (1937).