(1922–2014), syn Stanisława Vincenza, publicysta, slawista. Podczas II wojny światowej przebywał na Węgrzech, skąd przedostał się do Francji. Następnie walczył w 1. Dywizji pancernej gen. Stanisława Maczka. Po wojnie studiował anglistykę i romanistykę na Sorbonie, doktorat otrzymał za pracę o dialekcie prowansalskim, a habilitację za studia o dialekcie huculskim. Profesor Uniwersytetu w Heidelbergu, współpracownik paryskiej „Kultury”, należał do Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie. W latach 1978–1998 był członkiem jury Nagrody Kościelskich.