(1888–1971), prozaik, eseista, tłumacz (zob. biogram: WPPiBL, t. 8). Studiował na Uniwersytecie Lwowskim i Uniwersytecie Wiedeńskim, w 1914 r. otrzymał tytuł doktora. Od 1917 r. zajmował się przekładami z języka rosyjskiego (Dostojewski) i angielskiego (Whitman). Od 1923 r. publikował własne teksty w miesięczniku „Droga”, którego w latach 1927–1928 był redaktorem naczelnym. Od 1930 r. mieszkał w Słobodzie Rungurskiej pod Czarnohorą i pisał Na wysokiej połoninie (wyd. 1936). Jesienią 1939 r. aresztowany przez NKWD, więziony przez blisko dwa miesiące w Żabiem i w Stanisławowie. Zwolniony, do wiosny 1940 r. przebywał na Huculszczyźnie. Następnie przedostał się na Węgry, mieszkał w Budapeszcie, był prezesem Komisji Oświatowej Komitetu Obywatelskiego Opieki nad Uchodźcami Polskimi. Uczestniczył w akcji pomocy Żydom. Latem 1945 r. przedostał się do Wiednia, następnie mieszkał w Quackenbrücku w Niemczech, a od 1949 r. na południu Francji w Grenoble; publikował w „Kulturze” i „Wiadomościach”.