Wedow Janusz
(1920–1982), poeta, brał udział w kampanii wrześniowej 1939, w Grodnie aresztowany przez sowietów, więziony w obozach w Kozielsku i Griazowcu, latem 1941 r. uwolniony, wstąpił do Armii Polskiej gen. Władysława Andersa, oficer 2. Korpusu. Po wojnie pozostał na emigracji, studiował ekonomię i socjologię w Londynie, od 1954 r. mieszkał w Monachium i pracował w Głosie Ameryki, a od 1960 r. w Dziale Realizacji Radia Wolna Europa. W 1967 r. przeniósł się do Nowego Jorku, nadal pracował w RWE, w latach 1974–1978 pracował w „Nowym Dzienniku”. W 1978 r. wrócił do Monachium, gdzie pracował w RWE. Wydał tomy wierszy: W drodze do ojczyzny. Wiersze wybrane (Tel-Aviv 1942), Wracające żagle. Wiersze (Roma 1944), Czterolistna koniczyna (Londyn 1957). Zob. L. Gawlikowski, Prawcownicy Radia Wolna Europa. Biografie zwykłe i niezwykłe, Warszawa 2015, s. 718-721.
