(1911-2004), poeta, prozaik, eseista, tłumacz, laureat literackiej Nagrody Nobla. Po wybuchu II wojny światowej został ewakuowany do Rumunii, skąd przedostał się do Wilna, gdzie zatrzymał się po nieudanej próbie przedostania się przez Szwecję na Zachód. Latem 1940 r. przyjechał do Warszawy, od 1941 pracował jako woźny w Bibliotece Uniwersyteckiej. Jako członek socjalistycznej partii Wolność brał udział w działalności konspiracyjnej. Współpracował z podziemną Radą Teatralną i z prasą konspiracyjną, wygłaszał odczyty na tajnych zebraniach literackich. Po wyjeździe z kraju korespondował z A. Kowalską (zob. „Ale cóż ma począć poeta, jeśli nie może wyrażać litości i grozy?” Korespondencja Czesława Miłosza i Anny Kowalskiej z lat 1948-1950, przygotowała do druku i przypisami opatrzyła Ewa Kołodziejczyk „Teksty Drugie” 2019, nr 3, s. 353-367).