Felicja (1907–1985) i Antoni (zm. 1977) Kuttenowie, mieszkali w stanie Massachusetts (początkowo w Brookline, później w Bostonie); uczestniczyli w życiu kulturalnym polskiego środowiska emigracyjnego, m.in. organizując wieczory artystyczne i autorskie, także Jana Lechonia i Kazimierza Wierzyńskiego, czy sponsorując wydawanie niektórych publikacji (m.in. W. Jędrzejewicza, Polonia amerykańska w polityce polskiej, New York 1954). Felicja ukończyła gimnazjum we Lwowie oraz Uniwersytet Jana Kazimierza. Prowadziła Szkołę Rytmu, Plastyki i Tańca Artystycznego. Wraz z mężem Antonim Kuttenem, przemysłowcem, w 1939 r. przedostała się przez Irak, Indie, Chiny, Turcję do Stanów Zjednoczonych; zamieszkali w Bostonie. Antoni był w latach sześćdziesiątych prezesem Alliance Française, pełnił też godność prezesa Komitetu Społecznego Filharmonii; Felicja zaś była kustoszem w Muzeum Sztuk Pięknych w Bostonie, organizowała Art Tours – wyprawy naukowo-artystyczne do godnych uwagi miejsc i obiektów kultury i sztuki na pięciu kontynentach. Dom Kuttenów był miejscem spotkań znaczących w kulturze Polaków, Francuzów i Amerykanów. Wierzyński zadedykował Felicji Kutten wiersz Ballada o zbuntowanych słowach, z tomu Siedem podków, New York 1953, s. 75–76.