(1908–1988), pisarz, autor powieści historycznych (zob. biogram: WPPiBL, t. 6). Przebywał wówczas w Meksyku, gdzie od 1944 r. pełnił funkcję attaché do spraw kultury w Poselstwie RP, pozostał tam po zakończeniu wojny, poświęcając się pracy literackiej. Na stałe przeniósł się do Polski w 1967 r. Poniżej wersja opisu w przypisie z listu [27 kwietnia 1942]: Teodor Parnicki (1908-1988), powieściopisarz, eseista (zob. biogram: WPPiBL, t. 6). Pod koniec lat dwudziestych studiował anglistykę na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie (studiów nie ukończył); był uczniem Juliusza Kleinera; w latach trzydziestych na tymże uniwersytecie wygłaszał corocznie cykl wykładów o literaturze rosyjskiej. W latach 1936-1939 był sekretarzem lwowskiego oddziału Związku Zawodowego Literatów Polskich. W styczniu 1940 r. został aresztowany przez NKWD i wywieziony do Kazachstanu. Zwolniony w 1941 r. po zawarciu paktu Sikorski-Majski, pracował w Ambasadzie Polskiej w Kujbyszewie jako attaché kulturalny. W latach 1941-1942 był członkiem redakcji tygodnika „Polska”. Wiosną 1943 r. ewakuowany z ZSRR razem z Polskimi Siłami Zbrojnymi, znalazł się w Teheranie, potem w Jerozolimie. W latach 1944-1945 przebywał w Meksyku, gdzie był attaché kulturalny przy ambasadzie RP; po cofnięciu przez Meksyk uznania Rządowi RP na Uchodźstwie, pozostał na emigracji. Do kraju powrócił w 1967 r. i poświęcił się wyłącznie twórczości, nie angażując się w działalność polityczną.