Gęśl Dziewiąta.
Omnibus in rebus modus est pulcherrima virtus.
Ilekroć się za trudną ujmiesz sprawę jaką,
I poczni ją, i konaj z postawą jednaką.
Ani pląsz, gdyć fortuna twarz jasną pokaże,
Ni się mostem kładź, gdy cię niepogoda skarze.
Nawet niech to u ciebie zawsze hasłem będzie:
Śrzodek a miarę chować najbezpieczniej wszędzie.
Radził mądrze synowi, nie życząc mu szkody,
Dedalus przelatując szumne morskie wody.
I coż czynisz, powiada, Ikare, przecz raczysz
Tak śmiele pod wiatr bujać, upadku nie baczysz.
Bacz żeś nie na swych skrzydłach, jam latalec stary,
Mym tropem siecz powietrze, nie krocząc nic z miary.
Jeśli się k słońcu przymkniesz złocistemu wzgorę,
Wosk u skrzydeł roztopi i opalić skorę.
Na doł się też nie spuszczaj głębia pod nogami,
Tuż za mną leć, a w miarę będzie dobrze z nami.
Słuchał ojca, nie słysząc, synaczek zuchwały,
Szalenie k gorze bieżał i plusł w morskie wały.
Iż starzec w miarę pędził od wierzchu i dołu,
Siwy ocean przebił, acz z synem nie społu.
Miej się tedy na pieczy, pilnie radzę, każdy.
Gorą nazbyt nie bujać, miara płatna zawżdy.
Boj się razu Ikara młokoska płochego,
Patrz, jak w tęczę, w Dedala, starca przemyślnego.
Łatwiuchno tak przebędziesz roznopłynne brody,
I przedsięwzięcie skończysz bez znacznej przygody.
Uważać, kto spraw nie chce, lecz według swej dumy
Szumnej broi, jak zwykły niedoszłe rozumy.
Mogę go z Fetontem porownać szalonym,
Ktory na Apollonie, ojcu swym rodzonym
Wymogł, żeby słoneczne jasnoświetne konie
Z jeden dzień mogł prowadzić ku zachodniej stronie.
Kinął głową nie z chęcią ociec frasowliwy,
Syn się zatym do stajniej rwie jako wściekliwy.
Lotne woźniki sprzągszy na plac wyprowadzi,
A na złoconym wozie z biczem się posadzi.
„Au!” zakrzyknie napierwej, wnet „Hyj!” zawoławszy
Zatnie biczem. Woźniki z nagła się porwawszy
Dobrze z skor nie wyskoczą, bieżą, pląszą, rzają,
A blask jasnogorący z siebie w świat puszczają.
Krotko poszedszy dobrze, aliści poczują
Woźnicę niesprawnego, z drogi ustępują.
Tam wnet toru chybiwszy, niebo zapaliły,
Biednego swego jeźdźca z wozem wywrociły.
Ku temu się tedy ta rzecz celowi toczy,
Niepewny ten, kto z miary nad moc swą wykroczy.
Jeśli chcesz użyć świata długo i bespiecznie,
Głupiego zbytku się strzeż, nie broj nic wszetecznie.

Sub
GENEROSISS.
SIERAKOWIANAE DE
Bogusławice Familiæ.
Auitum Stemma.

SYmbola fert atlæ mentis pennata SAGITTA
ANNVLVS eximij pignus honoris habet.
Quidnam INSIGNIBVS his te dignius: alma vetuſtæ
O SIERAKOWIÆ gloria luxque domus.
Tu celſis claros animis pulchro orbe nepotes
Aſpicis, & pulchri minia honoris obis.
Ergo priſca, rubro velut eſſe recentia campo
Non mirum: hæc renouas laudibus vſque tuis.
I. R.