Zaloguj się
Cytuj

"Spowiedź w drewnie / Żywoty Świętych"

Źródło: tei.nplp.pl
Cytowany dokument: Spowiedź w drewnie / Żywoty Świętych
Data aktualizacji: 10 stycznia, 2023
Gdy Pan Jezus z ciężkim krzyżem z miasta wychodził
Oto Weronika święta k’Niemu przychodzi
Całego zranionego
Okrutnie skrwawionego
Otarła ta cna niewiasta do rąbka swego.

Weronika otrzymała wielką nagrodę
Że przyniosła Jezusowi miłą ochłodę
Dał jej swą twarz skrwawioną –
Na chustce wyrażoną
Ach, jak bardzo ta niewiasta jest nagrodzoną.

***
Ogrodzie oliwny widok w tobie dziwny
Widzę Pana mego na twarz upadłego
Tęskność, smutek, strach go ściska
Krwawy pot z niego wyciska.
Ach, Jezu mdlejący, prawie konający.


[Notatka 1:]
Początek – przesłona.
Muzyka – Kiedy ranne wstają zorze.

Odsłona.
Marian [Ołdziejewski] siedzi przy skrzyni, zwrócony w stronę prawą. Łokieć na skrzyni.

Zamyślony.

Figurka Chrystusa – na skraju lewej strony.

Ma ostry nóż.





[Notatka 2:]
Figurka [Chrystusa] przesuwa się równolegle do skraju podłogi ku przodowi.





[Notatka 4:]
M.[Marian] kładzie się na skrzyni. Obraca się w stronę okienka: siedzi na piętach. Splecione dłonie na skrzyni.





[Notatka 5:]
Podnosi się. Odwraca w stronę Chrystusa. Próbuje podnieść pieniek. Przetacza go w stronę Chrystusa. Siada. Bierze figurkę na ręce. Głowa Chrystusa oparta na prawym ramieniu.





[Notatka 6:]
Przesunięcie figurki w stronę głowy M.[Mariana]
- Ch.[Chrystus] patrzy na nogę.





[Notatka 7:]
Przesunięcie figurki bardziej w lewo.





Maniek kładzie z powrotem figurkę na kolanach.




Podnosi Chrystusa, trzyma go w dłoniach, w lewo – oddalenie. Patrzy na figurkę.





Kładzie figurkę z powrotem na prawym ramieniu. Wstaje. Odsłania figurkę.





Figurka przechodzi do przodu.





Tańczy.





Głowa figurki [Chrystusa] przytulona do nogi M.[Mariana].





Figurka tyłem [w]upakowuje się do kapliczki.





Figurka przechyla się na prawo.





Figurka przesuwa się w górę, w stronę półki.





Schyla się w przysiadzie. Podnosi figurkę. Trzyma w dłoniach.




Przestawia [?] figurkę w dziurę. Siedzi przy figurce.




M.[arian] wstaje. Siada na skrzyni.





[?] wychyla [?] figurkę do tyłu. M.[Marian] ją przytrzymuje. Odsłania. Zamyka [?]. Bierze dłonie pod [?] głowę.




Figurka przesuwa się równolegle do skraju podłogi ku przodowi. […]