ŚW. KAŹMIREK
Na tle horyzontu – grupa drzewek. Centralnie na ich tle ustawiony stołek.
Narrator prowadzi rząd postaci, opartych na mieczu. Podchodzi do postaci
Kaźm[irka,] bierze go na ręce. Stawia po prawej stronie przy rampie.
Ustawia dłonie i głowęFragmenty zapisane w indeksie górnym są tekstem, który w oryginale został nadpisany nad skreśleniami. Nast[ępnie]
niesie ciągnie w lewo
DarkaW tej scenie Dariusz Kamiński grał Starostę.,
ustawia [ręce] na biodra, bierze na ręce Starościnę, ustawia
przyprowadza panią Hankę –
rodzice KaźmirkaRodzice Kaźmirka to rzeźby – i to one są tu „ustawiane"..
Ojciec na roz w d
To jest w rękopisie jakiś inny znak, przypominający tylko „d”.wie postaci/postać/postawić na uchylonych kolanach
Przesuwa Profesorów na środek. Sprawa szkoły –
Ale se tak uwazuje
---> podsk[ok] ---> maska opada – przeprowadzenie
Kaźm[irka] na lewo. Przesunięcie
rodziców w lewo.
Profesory przy Kaźmirku.
K W.
Z ksiązek i z ducha św.
– ręce
K[aźmirka] w górze. Śmiech
profesorów – kręcą się w koło.
–
I więcej nie chciał chodzić do takiej szkoły.
– Odchodzą
profesory.
Św. K[aźmirek] przy
rodzicach. Scena po[?]
I poszedł św. Kaźmirek w świat
– wędrówka wokół sceny.
Wjeż Wlatują ptaszki
od miasta do miasta
– wjeżdża pierwsze drzewko.
Tak wtedy te ptoszki
– inne drzewka i ptaszki.
Tu „wjeżdżają” kolejne ddrzewa i ptaszki (animanty).
Św. K[aźmirek] siada. Ptaszki śpiewają.
Św. Kaź[mirek] wyjmuje książkę[,] czyta.
– No to jo wam śluby dom.
Św. K[aźmirek] staje na krześle.
Pary ptaszków po obu stronach
Kaźmirka.
Ja z tobą – ty ze mną. Stają parami.
Ja z tobą – ty ze mną. Wymiana w tej samej parze
Ja z tobą – ty ze mną. Wymiana chłopaków
Święty Kaźmirek chodził do szkoły i strasznie fajnie się uczył
–
Kaźmirek przy lewej stronie przy rampie, na ugiętych kolanach, pochylony ku przodowi, czyta.
Aze się zlecieli
[...]
A, A
Tu: wyrażane głośno zdziwienie profesorów. –
profesory przychodzą do
K[aźmirka]
Pochylają się w lewo (mówi
LawendaMirosław Lewandowski grał jednego z Profesorów.) – potem w prawo.
Ani oko nie widziało
–
Kaźmirek uderza w maskę
AdamaAdam Pfeiffer – grał Inspektora (czyli jednego z Profesorów) książką (zakrywa oko)
pytają się go?
–
K[aźmirek] wyprostowuje się –
z ksiązek i z ducha świętego
– wskazuje palcem do góry[.]
–
Powiado roz Starosta do swoi
– przesunięcie
nauczycieli[.]
–
Wielmozno pani
: obrót
Starosty w stronę
Starościny (ręce pod boki[,] obrót głowy
starościny)
Rzece
: obrót w stronę widowni.
–
Ale se tak uwazują
(lewa ręka do góry)[,] podskok (opadnięcie maski)
–
musimy coś więcy dać
–
Starościna –> zwrot w stronę
Kaźmirka, książka przy twarzy[.]
No i dobre
– nar[rator] trzyma maskę,
Starosta opada[,] wyjmuje rysik z ręki
Starosty
–
Kupili mu rysik, tabliczkę
– zabranie książki z rąk
starościny,
narrator podchodzi do
Kaźmirka
–
rozmaite lamentorze
: wkłada książkę w dłonie
Kaźmirka, bierze za ramiona[,] obraca, obraca głowę w stronę widowni, popycha
K[aźmirka]
Kaźmirek rusza w jedną stronę, a
rodzice w drugą.
Nar[rator] za nim[.]
A kejdyś ty widział ducha świętego.
A[dam]Adam Pfeiffer – grał Inspektora (czyli jednego z Profesorów). wychyla się w prawo.
I więcy już nie chciał chodzić do taki szkoły.
Obrót profesora do tyłu.
K[aźmirek] popycha prof[esora].
K[aźmirek] idzie w kierunku
rodziców[.]
Jak przysed do domu
:
K[aźmirek] pośrodku.
–
Ja tam chodzić do szkoły nie będę
–
K[aźmirek] oddaje książkę.
–
Star[ościna] bierze się pod boki[.]
K[aźmirek] klęka.
Starościna czyni krzyż na głowie.
K[aźmirek] zwraca się w stronę
starosty.
St[arosta] gła głaszcze
K[aźmirka] po głowie.
K[aźmirek] wędruje. Zatrzymuje się przy stołku z nogą uniesioną.
Narrator usadza go na stołku.
Wjeżdżają drzewka
i ptas, na nich ptaszki.
–
św. K[aźmirek] wyjął książkę i cytał im rózne
–
narr[ator] podaje książkę
K[aźmirkowi.]
Makolągwa pochyla się w stronę
K[aźmirka.]
No to jo wom śluby dom
[.]
K[aźmirek] wchodzi na stołek.
Ptaszki K[aźmirek] udziela ptaszkom ślubu.
Św. K[aźmirek] błogosławi.
I posed[...]
– siada. Ptaszki wokół niego.
Aktorzy zdejmują maski. Podchodzą do rampy. – Amen.